Kobielatka kawowa (Araeocerus fasciculatus)
Kobielatkę kawową można spotkać w Azji, Australii, Europie oraz Ameryce Środkowej. W Polsce zdarza się, że owad ten występuje, jednak bardzo rzadko, tylko w miastach portowych, skąd przywędrował.
Ciało dorosłego osobnika osiąga długość od 2 do 5mm. Najczęściej jest ono szarobrązowe. Zewnętrza strona pokryta jest licznymi szczecinkami koloru białego. Przedplecze kształtem przypomina trapez. Głowa tego szkodnika jest doskonale widoczna, a jej charakterystyczna cechą jest wyciągnięty do przodu ryjek. Czułki sięgają maksymalnie połowy ciała, podzielone na trzy człony. U Kobielaka nogi zwężają się ku stopie, przy udach znacznie grubsze.
Z racji tego, iż na przestrzeni otwartej preferują tylko wysoką temperaturę (tropikalną), nie zaaklimatyzowały się w Polsce. Pomieszczenia zamkniętych z kolei zasiedlają tylko wtedy, kiedy temperatura jest względnie niska. Atakują i żerują na ziarnach kakaowca oraz kawy, a także na orzechach czy kukurydzy.
W okresie lęgowym samica składa do 130 jaj bezpośrednio na nasiona czy też owoce. Po niedługim okresie czasu zaczynają wylęgać się larwy, a następnie zaczynają drążyć chodniki. W ich wnętrzu znajduje się w większości mączka drzewna. Przepoczwarczenie odbywa się wewnątrz ziaren.
Temperatura do szybkiego i prawidłowego rozwoju szkodników waha się na przestrzeni od 22°C do maksymalnie 32°C. Wilgotność powietrza natomiast powinna przekraczać próg 60%.
W strefie klimatycznej, w jakiej znajduje się Polska, Kobielatka kawowa nie jest dużym zagrożeniem. Zdarza się także, że zasiedla ona ogrzewane magazyny. Jednak i tam nie przynoszą większych szkód, które miałyby rażący wpływ na gospodarkę. Spore szkody przynosi natomiast w krajach tropikalnych, gdzie żeruje bezpośrednio na ziarnach.
